Doğrudur, ayyaşlar sevebilir geceyi bir çocuk sevilmeden ölebilir. Yetmişlik bir rakı açılır, içilir. Vıcık vıcık üzerine yapışır kederler. Müzeyyen dinlersen ağlatabilir, doğrudur…
Müzeyyen okurken hüzünlü, yaralı yüreğime kuşlar konar, dışarda kıyametler kopar; kavgalar, gürültüler… Hatunlar erkek aranırlar korkudan. Kodamanın biri tüm varlığını kaybedebilir; adamın biri kaybetmiştir çoktan. Hiç bitmeyecekmiş gibidir şarkısı Müzeyyen’in, Müzeyyen en klas yerindeyken şarkısının, birden dolabilir gözleri, birikmiştir. Ağlamak, dolmaktır ya; sonra kaldırıp kadehi eşlik etmek şarkıya, kederle; eşlik edip ağlamaktır, doğrudur…
Hiç bir şey olması gerektiği gibi değildir, doğrudur vakti gelince hallolur, Müzeyyen’in hüzünle söylediği şarkılar da iyi bir annenin şevkati olur ayyaşa, doğrudur. İnsanlar unutur sevdiklerini. Zamanı gelince anılar, zıvanadan çıkartabilir bir adamı; ölüm kendiliğinden gelmez parçalar bileklerini. Kan soylu bir renktir, intiharın yirmi yedi yaşı gibi, doğrudur.
İlkay Beyaz
