Anlatmalısın!
Hayatı yaşadığını sananlara
Koşturmaktan yaşayamadıklarını bu güzel hayatı
Bir gün en nefret ettiğin şeyin
En çok sevdiğin bir şey olabileceğini
Söylemesin!
Geriye kalanların biriktiğinde neler yapabileceğini
Dokundukça yakan bilinmezliktir aşk…
Kimse bilmesin!
Daha söylemeden yakan kelimeleri
Sende yaşadığımı, nefes aldığımı, kaybolduğumu,
Bilmesin kimseler! Bilmesin sonsuzluğun sen olduğunu!
Sen gitmezsin!
Giderken bir şey söylemediğin halde
Gittiğinde söylenecek o kadar kelime bırakırsın ki gidemezsin
Gelmediğin bir yeri terk ettiğini sanırsın
Sen gidemezsin…
Gözlerim kapanır ve sonra mavi bir ışık yükselir göğün bile üzerinden
İçimde garip bir hüzün bırakırsın
Ayrılık gibi, hüzün gibi, ölüm gibi…
Haldun Yıldız
20.06.11 – 03.49
ellerine sağlık
ellerine sağlık
teşekkürler …
çok iyi gidiyor Haldun… tebrikler
gerçekten güzel bir şiir, bir çok şeye temas basmış, şiiri okurken gerçekten yok olduğumu hiç birşeyi bilmenin anlamı olmadığını anladım …
teşekkür ederim
yüreğine sağlık..