İnsan açıp eski yazılanlara bakınca acısını hatırlıyormuş, sadece zaman girmiş araya, sadece kelimeler, özneler ve yüklemler değişmiş ama acı kalıcıymış. Kalıcı. Hayatı uzun bir...
Gözler birleri, gönüller binleri görürken modern köleliğin bıraktığı hazlar ve gerçeklik hisleri ile aynı berduşluğun izlerini taşımaktayız. Maddesellikten kopamayıp yalnızca ona sahip olmaya çalıştığımız, aynı zaman...
Şimdi kalkmam gerek. İçimi toplamam gerek kış bitti artık. Şimdi kalkmam gerek bir yolculuğa çıkmam, hayata doğru bir yolculuğa bırakmam gerek kendimi.
Tam hayatı astığım yerden...
Doğruluğu istedim, acıyı verdiler ellerime,
Kabul ettim ve yürüdüm…
Umudu istedim, yalnızlığı koydular yanıma,
Beni bensiz göndererek...
Kabul ettim ve yürüdüm…
Rüzgar olmak istedim yağmurda ıslanan,
Bana esareti sundular güneşi...
Adalet için yaratıldığımız ve adaletin insanoğlunun görüşünde değil, Doğa’da temellendiği, filozofların tartışmalarından çıkan en önemli/değerli gerçek olmalı. Bu gerçek, insan, insanoğlunun kardeşliği ve birliği...
35 yaşındayken bir gün Bilgelik ağacı denilen Budi ağacının dibinde düşünürken ilham geldi ve uyanışa kavuştu. Nirvana’ya ulaşmış ve böylece nefret, hırs ve cehaletten...
“Bu gün her şeyi itiraf edeceğim. Ölümü defalarca denediğimi hayatı defalarca astığımı söyleyeceğim. Yakama yapışan ve beni tehdit eden umudu inkar edeceğim. Sonra bileklerimi...
