akşamdı, soğuk pencerelerde.
yorulmayan yollardan izler taşırken
varamadığımız o tek yerdi,
varlığımız...
akşamdı,
koca şehir kucaklaşmış buğularda
karanlığın üzerimize sinen kokularıyla...
bazen ulaştık seslerimize
bazen...
çare yalın artık
yazmak avuntu sözü.
çok zamanların geçmemişlik hali…
unuttuğum bir çok şey var,
sesin değilmiş ancak!
umut kapılarında sen,
yıldızlı bir...
Ayakta durmayı öğrenmeliyiz. Durmazsak düşeceğiz. Her düştüğümüzde kalktığımız yerden toplayıp kendimize inanmalıyız yine.
Nasıl da klişe geliyor artık bu sözler nasıl da içi boş...
Oysa onlarda...
Biliyordum, yanılmamıştım ben. Ölüm benim için soğuk bir uyku değildi. Bir kurtuluştu. Bir unutuluş, insanın kendisinden sıyrılmak istemesiydi. Oysa ne geçebilecektim o sınırı, ne...
kış gelmiş yalnızlığıma,
baharları yaşayamamıştım oysa!
insanlarıyla gelmiş,
tanıdık suretler yok ortada.
alışılır mı gecesi ve gündüzüne?
kalmışken üçüncü bir zamanda!
evler görüyorum çığlık çığlık yayılan
tüten bacalarda hisler yok aslında.
üçüncü...
