Kendine acıyarak ağlamak… Kulağındaki melodilerin eşliğinde hayatın en sinsi tecavüzünde… Mağduru oynamak! Geçmişin sillesiyle, benliğini takip etmek, paramparça olmak… Felsefe yapmak, şiir yazmak, kanatlanıp uçamamak… Hepsi aynı gibi değil mi?
Zaman geçer ve…
Güçten düşen ruhunuz size şunu emreder:
“Hayat seni beceriyor! Ve her çığlığında hala tanrı demeni normal görüyor!”
Ne yapacaksın bu durumda?
Desibeli düşürüp dozunu arttırdığın hangi uyuşturucuyu deneyeceksin? Yüksek sesli bir orkestranın ortasında sağır kalmak mı istersin? İşte sana kurtuluşun en katmerli yolculuğu…Yani vazgeçtiklerin, yani en fazla acıtanlar… Kısaca sen… Kısaca ben…
Bir şey yapamam! Bu senin maceran, bu senin fedakarlığın…
Başla ve öl, çünkü hayat en kısa ölümdür…
Can Murat Demir
