Lucifer… Pür kötülüğün temsilcisidir. Cennetten kovulan meleklerin en asili. Tanrının hizmetinde çalışmaktansa cehennemin efendisi olmayı tercih eden nadir meleklerden biri… Ateşin yakmasını, günahın yoldan çıkarmasını öğütleyen, içgüdülerimizi ejderha kanıyla besleyen Lucifer… O bir insan, o bir üstün insan…
Adem ile Havva’ nın en doğal tercihinin vücut bulduğu Lucifer… Cennet bahçesinden kovulan iki saf bedenin ayartılmasını üstelenerek, bilgi ağacından bir yılan (Sata) suretinde inerken, insanlığın içine kötülüğün tohumlarını attı. O bir ışık, o gökyüzünden düşen bir yıldız sanki.
Lucifer… Antik şeytanın adı. İbrahimoğullarının belası. Yahudiliğin kötü rüyası, İsa’ nın kanlı vücudunda dolaşan bir vampir… İyinin ve kötünün dünyasında içgüdülerin şafağını müjdeleyen bir karanlık o. Lucifer… En içten duyguların ve aydınlanmanın anahtarı…
*Ben önünde sonsuz yılları olan Sata’ yım. Ölü yatıyorum. Her gün doğuyorum. Ben yılan Sata’ yım, dünyanın en uzak yerlerine giden bir gezginim. Ölüme yatıyorum. Doğuyorum. Yenileniyorum, her geçen gün gençliğimi tazeliyorum.
Katil tanrı Horus’ un soyundan gelen bilgeliğin adresi… Yeraltı tanrısı Hades’ in tek varisi Lucifer… Issız çöllerin, ateş saçan yeryüzünün, günahlar evinin bekçisi… O bir insandır ve sadece yaşamak istemektedir.
Ruhsal dirilişin ve kendini bulma’nın günah sayıldığı yeryüzünde kendine has yöntemleriyle Lucifer tam bir tanrıydı. Çektiği cezasıyla, ödediği bedelle tam bir kahramandı. Cehennemin hükümdarı, aydınlığı değil karanlığı seçti çünkü her şey karanlıktaydı. Bütün güzellik o gizemli karanlığın içinde hapsolmuştu. Lucifer… Kaybedilen gücün, yok sayılan zevklerin habercisiydi. Da Vinci’ nin şeytani tablolarında, Newton’ un simyasında kendini gösteren kutsal ışık… Lucifer! Lucifer! O bir kadın olmalı! Evet bir kadın! Günaha davet eden bedeniyle, suça meyilli sezgileriyle bir kadın! Kutsal ışığın bir dişideki tek yansıması… Mary’ nin (Magdalene, Işık Getiren Mary) ruhunda beliren ve bütün tanrıların aşık olduğu kadın… Lucifer… “Diana Lucifer…” O bir kadındı… Yeryüzünü ete kemiğe büründüren bir dişi…
**Ve göklerde savaş vardı. Mikail (başmelek) ve melekleri ejderhaya karşı savaştılar, ejderha ve melekleri de onlarla savaştı. Fakat yeterince güçlü değillerdi ve gökteki yerlerini kaybettiler. Büyük ejderha korkunç bir şekilde savruldu, yılan, bütün dünyayı yoldan çıkaran İblis’ i veya başka bir deyişle Şeytan’ ı çağırdı. Melekleriyle beraber savrularak yere düştü.
Lucifer… Tensel zevklerin tanrı-ça-sı… Çıplaklığın ve en estetik günahların meyvesi… O biziz, o bizden biri olmalı!
Can Murat Demir
Kaynakça:
*Book of the Dead, 307:544-5
**Yeni Ahit , Esinlenme, 12:7-9)
