Oysa sanatçı, her şeyden önce, güç beğenen kişidir; bu bakımdan kendi bulduklarını da kolay kolay benimseyemez; çünkü onun seçme ölçüsü yığınla yasaktan doğar. Bu yasakların tümünü kendi koymuştur. Böylece iyi bir sanat yapıtı, ekleye ekleye değil, ata ata ortaya çıkarılır…

…

Ozanların dilciliğini, dil bilginlerinin işinden ayıran özellik de buradadır.
Ozanlar, dil anlayışlarını çok az sözcükle belirtirler, bilim adamları gibi bütün sözcükleri eşelemezler, ama gene de ana dillerinde, dil bilginlerinden daha çok etkilerler.(1)

(1) “Sanatın Eğitici Yönü”, Açıklığa Doğru, 1984, s.151

Melih Cevdet Anday