bir taşın üstünde oturuyorum
yarısı toprağa batmış
bir diğer yarısı benimle
git gide ona benziyorum
sanki benim için yaratılmış
kayıyor altımdan toprak
seni kaybediyorum
bir polen yağmurunda
ölülerden medet umuyorum
bir polen yağmurunda
bir taşın üstünde oturuyorum
git gide sana benziyorum
sanki benim için yaratılmış
ölülerden medet umuyorum
bir taşın üstünde oturuyorum
yarısı benim yarısı senin olan
kızıl dünyayı arzuluyorum
bir polen yağmurunda ağlayan
doğanın kayıp çığlıklarında
seninle sevişirken
sanki kayıyorsun ellerimden
kara riyakârlığın yatağına
bir polen yağmurunda kaybettim seni
gizem çocuklarını doğururken
cinnetin tüm işaretlerini
siliyorum sana dokunurken
bir yağmurdu sadece
ama seni kaybetmeme yetti
tüm ruhumu saran cazibe
sarhoş ediyor bir şarap gibi
bir polen yağmurunda
kaybettim sevgilimi
o acı verirken bana
ben hep tutum ellerini
bir taşın üstünde oturuyorum
yarısı toprağa batmış
bir diğer yarısı benimle olan bir taşın
git gide ona benziyorum
sanki benim için yaratılmış
Can Murat Demir
