Bahar muştular asfalt kenarında zakkum açan yapraklarına
“Ben geldim” der özünde susuz bir güneş.
Ses büzüşür dingin bir sabahın girintili şakağından
Arzular çoğalır tekil bedenlerin alın terlerinde
Belki...
nedir bu gökyüzüne adanmış fakir yalnızlığım
nedir ihanete kurban ve ihanet esiri kırık korkaklığım
şimdi yok varsay masumluğunu
ki gökyüzü kadar sakiniz
en az bizim kadar delirecek deniz
kimlik...
Suskundu. Müzik, kulağına usulca ölmesi gerektiğini fısıldıyordu. Aldırmadı. Düşünmeye devam etti. Her zamanki gibi bir sigara yaktı. Dumanı içine çekti, sanki bir an olsun...
