Sahil boyu uzun bir yol
Hemen kenarda bir bank
Oturan ben
Usulca kalkıyorum
Dik bakışlarım etrafta
Yola bakıyorum
Kararsızlık
Belki de en çok bu söz yoluma taş koymuştu da
Yalnızlık ona eşlik etmişti
Göz ucuyla geriye bakıyorum
Belki de yoklama
Arkamda onlarca el
Kıyamıyorum anılara
Dönüp sarıyorum öpüp kokluyorum
Gözüm hala yolda
Ayaklarım olduğum yerde
Oysa kırlara yol alsa adımlarım
Düşle gerçeğin ince çizgisinde
Bir martı konsa
Bir içimlik su alsa koynumdan
Eksilenleri doldursa
Bir dere kenarında bir tutam ot yolsam
Dikenlerine dolaşmadan
Esen rüzgârla savrulsam
Bıraksam ıslak bakışlı
Kuş cıvıltılı sesimi
Dağ yamaçlarına
Umursamıyorum aslında
Yengilerimi yenilgilerimi
Üzülmüyorum da
Dünü çoktan koydum heybeme
Kurutulmuş çiçek kokusunda anımsattıkları
Her birini dizdim iplere
Tespih oldu kelimeler çekiyorum
Ya sevgi
Sonra doğruluyorum
Adımlıyorum önümde duran boşluğa
Korkma diyorum
Durmaktan iyidir yürümek
Durmaktan
İyidir
Yürümek
Tekrarlıyorum
Boynumda küllerden kolye
Kolumda gölge
Yalnızım
Sevgim kadar yalnızım
Eksildim de biraz
Ama
Yol var önümde
Olanca görkemi ile
Yürümeliyim
Yürümeliyim
Ferdi Akbaş
