her gecikmiş intihar bitmemiş bir sanat eseridir
ölümse aralıksız bir mecburiyettir
kederle izliyorum yoluma çıkan ruhları
her biri yalvarıyor sefilce
uçuşuyor kimsesiz hayaletler
bir insan ömrü mesafesinde
gözlerim kararır geceyle olan arkadaşlığımda
ve hep kana bulanır gri gökyüzü
taranmış saçlarının gölgesinde
kara limanlara demirleyen ucubeler gemisi
saflığı arıyor insan kabilesinde
içimde çılgınca patlayan bomba toprağa inat
işte böyle zamanlarda unutuldu
hem tanrı hem sadakat
oyuncakların dünyası kupkuru itaat
sonu yazmak kolaydır cehennemin duvarlarında
peygamber can çekişir
safsatanın kucağında
değerler hep aklımı kurcaladı
susuzluğun kıvamında hayatı tercih gibi
her doğru önceden müjdelendi
olmak en büyük sebep
dünya ise yarattığımız en büyük işkence
bana ilham ver ey fahişe
cebinden çıkar bütün umutlarını
ihtimal en büyük mucize
aldanma sakın fırtınalı gökyüzüne
küfre doğan meleklere
çanlar kimin içindi
ama bil ki bu sessizlikte
kimse yaşayamaz
Can Murat Demir
