Gökyüzü sesli, sen sessiz.
Sen kokusu ölüm duyuyor bir anda,
Toprak oluyor, ıslak çimenlerin yetiştiği..
Göz korkutuyor cismin,
Yüreğin akıyor kalbimden,
Sen...
Mabedimdin belki
Belki de bir inançtın, bir dindin...
Cennetlerden kovulmuştun, günahkardın...
Bir kaç sigara içiminde bitiriyorum geceleri,
Gerisini hatırlamıyorum, ama sen...
bir sebebi yoktu bu yazının
bir anlamı olmadığı kadar
anlamı olmayan şeylerden kaçarcasına yakınlaşıyorum
onlara delice bağıran ben değilim
zaten içimdeki...
Kapanmayan bir kaç yaram var.
Tekrar tekrar kanayan,
Ve inançla, aylarca,
Evet tam 10 ay önce girdiğim ve
son kez dediğim bu savaştan,
Tekrar yalnız ve mağlup çıkıyorum.
Bunca yıl...
Ben sadece seni özlemiyorum.
Ciğerimi deşiyorlar, gölgeler geçiyor ruhumdan, tenim tenine sesleniyor.
Ben sadece seni özlemiyorum.
Biraz hoş sohbet oluyoruz göğe, biraz kana karışan alkol..
Ben sadece seni...
Yıllar sonra sana yazıyorum.
Sessizliğine, özgürlüğüne
Özgür sandığını tutsak bedenine.
Çok uzun süre zindanda kalışına,
Nefes alamayışına.
Yıllar sonra hala sana yazıyorum.
Yaralarına, içine, ölenlerine
Saygıyla ama sevgisizce.
Yanında olamayanlara, asla olamayacaklara.
Kinim...
