Düşünüyor Jerzy, ne o, elden ele dolaştırdığın? Ne de çok üflemeyi severmişsiniz. O bana üfledi, ben havaya, Havva Adem'e üfledi, şeytan da...

Yüzleşme! Tam da korktuğun an, Şu an karşında işte. İnanma gerçekliğine! Yok et zihninde, Ki Gerçekte de yok olsun. ** ** Bu sesler geçiyordu zihninde fakat farkında değildi Cigdem. Bipolar hastası...

bir bahar daha geçti saplantılardan taziyelere, otlakçılıktan meziyetlere uzanan. hiç derdi olmadığı halde harlayan Ocak marul yetiştiren toprağa, adı konulmuş caddelerin zamandan bir haber ayak parmakları, cezaevi voltalarındaki tespih...

Sadelik biraz anlamsız değil mi? Korkunun var oluş çabası sanki. Hak edilmemiş bir hediye sakin insan için. Nereye kadar yalnızlar galaksisinden uzaklaşabilirsiniz...