Gecenin karanlığına yaklaştım. Varoluş sancım bedenime hükmetmeye başlıyor. Gün boyunca koşuşturmaca içinde olan bedenim kendi gerçekliğinin ve acısının karşısında...
Geldim burada durdum bu pişmanlığın içinde.
Gitmeyi istedim yollar kadar.
Üstelik duraklarına da uğramamıştım çoktandır yüreğimin.
Kafam karışmasın, kalbim bir daha ağrımasın...
