Kötülüğün Felsefesi: Şeytanın Ağzından Bir Çağrı

Nadiren dünyaya gelen bir şeytanın ağzından konuşmaktayım: Henüz yaşanmamış olan kötülüğün sesiyim. Bu yüzden kötüyüm! Tüm yüce değerlerin içine sızmış bir damla pisliğim. Zorba bir tanrının yaratıcı aklıyım. Zehirlenmiş bir bilinçle bu yüzyıla geldiğimde gördüm ki her şey sefaletin içinde parçalanmaktadır. Bu yüzden sefaletin değil, yok ediciliğin sözcüsüyüm. Göklerden inen bir tanrı gibi konuşmaktayım; dolaysız olarak size ne olmanız gerektiğini anlatmaktayım.

Değerleri Yıkın ve Yeniden Yaratın

“Her kim iyi ve kötü’de yaratıcı olmak isterse, önce bir yok edici olmalıdır.”
— Nietzsche, Ecce Homo

Mezarınızı kendiniz kazın! Size öğütlenen her şeyin ardında kötü niyetli, ahlaksız bir cin vardır. Siz birer koyun olamazsınız, çünkü çobanın çoktan öldüğünü fark ettiniz! Kendiniz olun. Kendi ruhunuza düşman kesilmeyin. Tek düşman bu sefil hayattır. Sizi kandıran hayatın zevk şalelerini parçalayın.

Tanrılar, dinler, çilecilik… Hepsi ortalama insanı yaratmak içindir. Amaçları sizi kendi kalıplarına benzetmek, sizi sürüye dâhil etmektir. Bu düzende birey, kendi ruhunun muhaciri hâline getirilmiştir.

“Ben Kötüyüm!” Demekten Korkmayın

Ben kötüyüm diyebilme özgürlüğünüzü geri alın!
Ben kötüyüm ve sizin gibi yaşamak istemiyorum deyin.
Ben kötüyüm, çünkü iyiliğin dünyaya neler yaptığını gördüm.

Ahlakın, tanrının, törenin ve insan denen felsefi ucubenin nasıl tahripkâr olduğunu yaşadım. Ben kötüyüm, çünkü içgüdünün düşmanıyım. Bir mezar kazıcısı olarak yalnızca kendime dua ediyorum. Bencilliğimi kutsuyorum. Çünkü özgürlük, ruhun kendi kendine ödediği bedeldir.

Bedeller Ödeyin ve Küllerinizden Doğun

Unutmayın: Her ödenen bedel, vazgeçilmiş bir hayattır.
Bedel ödemeden kendinize dönemezsiniz. Ateşinizde kül olun ki yeniden doğabilesiniz!
Yeniden doğuş, Üstün İnsan formuna geçiştir. Bu haykırış, hayatın kendi kendisini yenmesidir. Hayat, kendi düşmanıyla savaşmadan asla özgürleşememektedir.

Gerçeğe Meydan Okuyun

Gerçeği yattığı yerden kaldırın! Acımasızdır gerçek, çünkü ödenmesi gereken bir bedeli vardır. Bu yolda acı, yalnızlık ve korku kaçınılmazdır. Gerçeğe ulaşmak için ne kadar yandınız? Ne kadar fedakârlık ettiniz? Gerçek, sefil hayatlarınızda saklı değildir. Çünkü siz, kendi varlığınızın illüzyonuna inanarak yaşamaktasınız. Kendinizin tek şahidi yine kendinizsiniz. Hayatınız hakkında hüküm verin!

Reddetmenin Yüceliği

Sonsuzluğa ulaşmanın yolu reddetmekten geçmektedir.
Reddedin! Çünkü eski insan artık ölüdür. O, başsız, kör ve köle yaratandır. Ahlakın eşiğinde bekleyen bir bekçiden ibarettir.

Ben size kaosun ve isyanın yüceliğini teklif etmekteyim.
Tanrının kurduğu ortak vicdanı reddedin.
Yaratıcılığın yıkıcılığını onurlandırın.
Yüzyılın ağırlığı üzerinize çökerken o kanlı ufka bakın! Çünkü orada dökülen her kan, özgürlüğün bedelidir.

“Ben”i Mezardan Kaldırın

Şimdi sıra mezara gömdüğünüz Ben duygusuna gelmiştir.
Ne zamandır “Biz” olarak yaşadınız, değil mi?
Oysa öldürdüğünüz şey, kendinizdiniz.
Benliği diriltin! Hayatınızın pusulasını yeniden çizin.

Tanrısal içgüdüleri reddedin!
Hayatı onaylayan ruhun huzuruna çıkın!
Ve sadece kendiniz olun.

Yok Etmeye Kendinizden Başlayın

Kendinizin en uzlaşmaz yanlarını öldürün.
Eksikliğinizi alayla, öfkeyle, bilgeliğin çığlığıyla yüzleşin.
Kendinizi yeniden doğurun.
Neden bu kadar yumuşaksınız?
Neden dilenci gibi yaşamakta, alçakgönüllülükle kölelik etmektesiniz?

Gerçek özgürlük, yaratıcılığın yok ediciliğinde yatmaktadır.
İnsanlığın aynasına bir yumruk atın ve paramparça olmuş yansımanızı seyredin.
O yara sizin ruhunuzdur — kabuksuz, ilaçsız, acı veren bir yara…

Azizliğe Yükselmiş Kötülük

Kendisiyle dalga geçen, putları yıkan, kendi ateşiyle kendine âşık olan bir ruh…
İşte gerçek insan odur.
Bu yüzden en büyük kötülüğü azizliğe yükseltiyorum.
Hayat bir sihirbaz oyunudur.
Bu oyunu bozun.
Ve bunu yapmanın tek şartı: Yok etmeye önce kendinizden başlamaktır.

Uçuşan bilginin, sinsi tanrıların gölgesinden kurtulun.
Kendiniz olun.
Tüm gölgelerden arının.

Can Murat Demir