kendinde olan mülklerle, mutlu olan insanlara sesleniyorum yine:
cümle cümle dökülen bir ölümü özlüyorum!
güzel yağıyor bu gece..
ilham perileri benden bir çocuk doğuracak!
ol dediğimde olan acı dilleniyor: sen, sen değilsin,
sen sadece aranan bir şeysin,
bir şey…
içinden geçilen ama asla misafir olunmayan şey…
yaralarını düşün.. ne kadar zamanını aldı onlara kavuşman?
söyleme sadece nefes al!
her nefes alan bir gün ölecek çünkü…
ve sonra varlığını ötele çünkü korkunç ve komik olan şeyle yüzleşeceksin… “o”nunla
savaşabilir misin gökyüzünün istekleriyle? sınırlarını biliyorsun: “tek”
-hayır!
peki neden?
-çünkü beni öldürdün… ve “ölüler hızlı seyahat eder”
unutma:
ateş ruhunda değil…
ruhunu yakan sevişgen gecelerde…
bunun aksini söyleyenler seninle oynamıyor demektir.
sonuç: felsefe yalandır, şiir ise gerçek bir müzikal
Can Murat Demir
