Ne kadar dindar bir milletiz değil mi? Ama her nedense burnumuz pislikten çıkmıyor. Riyakarlık, cinnet, cinayet, huzursuzluk… Bu saydıklarımın hemen hemen hepsi şu an Türklerin başında bir bela gibi dikiliyor. Ancak kime sorsanız her şey güllük gülistan; “Elhamdülillah Müslümanız” diyip klişeleşmiş bir sloganla herkes kendisini bu pislikten kurnazca kotarıyor. Bu ironi gerçekten trajikomik. Gülmemek elde değil.
Şöyle durup düşündüğümde, tarihin erken dönemlerinde her türlü tramvatik dönemi yaşayan ve içselleştiren Türk toplumunun ne kadar yozlaşmış ve bitik bir toplum olduğunu, maskelerin altında saklanan yüzleri, iğrenç çıkarlarını daha iyi kavrıyor ve idrak ediyorum. Adamlar 2009 tarihinde Türkiye’de ve dünya da dindarlık gelişimini Türkiye’de Dindarlık: Uluslararası Bir Karşılaştırma adlı raporda güzelce kıyaslamışlar. Mevcut rapora göre en inançlı toplum neredeyse biziz, yani ne Allah’ı ne de imanı kimseye bırakmıyoruz. Helal!
Rapordan kısa bir paragraf:
Yaygın olarak kabul gören dindarlığı vurgulayan tutumların siyasal iktidarda İslamcılık Cereyanı’ndan kısmen de olsa türemiş bir partinin bulunduğu bir dönemde verilmiş olan yanıtlardan oluştuğunu yadsıyamayız. Aynı araştırmanın İslamcılık Cereyanı’ndan esinlenen bir partinin tek başına iktidarda olmadığı bir zaman kesitinde tekrarlanması buradaki bulguların zamanın ruhunun ne ölçüde ürünü olduğunu da gösterecektir. Bugün için bu konunun içeriği hakkında daha fazla bilgi verebilmemiz maalesef olanaksızdır.
Raporun içinde geçen tablolara ve açıklamalara baktığınızda durum çok açık ve hazin, gelişmiş ülkeler ölçeğinde Allah ya da inanç durumu sosyal gruplara o kadar da nüfuz etmemiş ancak konu Türkiye olunca işler tam tersine seyrediyor. Yeni Zelanda, İsviçre ve Kanada gibi müreffeh ve güçlü milletler hayatın akışının ellerinde olduğunu düşünürken bizimkiler her şeyi Allah’a bırakmış gibi görünüyor, yazık gerçekten yazık!
Neden imanı ve uhrevi hayatı abarttığımız kadar, üretmeyi, düşünmeyi, bireysel anlamda güçlü olmayı, eğitimi, aydınlanmayı abartmıyoruz anlayamıyorum, adamlar aldı başını gitti biz hala aynı yerde yatıp kalkıyoruz! Bu böyle gitmez!!!
Bu yüzden diyorum ki: Tanrı Türkleri çoktaaan unuttu diyerek son sözü Penguen‘e bırakıyorum.
Can Murat Demir
