O gelince şimşek çakar gül yüzüne
Yağmur çiselemeye başlar mısralarıma.
O gelince,
Beni ne kadar çok tanıdığını
Öyle bir hissettirir ki
Sır gibi kendimden bile sakladığım alınganlıklarım
Utanırlar.
O gelince,
Güzel bir havadisle heyecandan
Mahallede bağırıp koşan çocuk gibi,
Rüzgarı arkasına almış,
Al yıldızlı bayrak gibi,
Dalgalanır ruhum.
O gelince, hep o gelince!
Adını unutursun ya
Yeni tanıştığın ama yıllardır tanıyormuşçasına
Sevdiğin arkadaşının,
Cümlelerin akıp gider
Ama
Aklının bir köşesinde kalır soru..
Tatlı bir heyecan bedenini sararken,
Utandığını belli etmek istemezsin.
Sanki anladı dersin..
Sanki anladı,
Adını unuttuğumu.
Diyorum ya o gelince,
Ne onun adını hatırlarsın,
Ne de kendi adını.
Bunları unuttuğunu ise,
Ancak,
O gidince
Anlarsın!
K. Jerzy
