postmodern hikaye: arama sonuçları

Memlekette okuyan insan kalmasın diye tüm personel servisleri el ele vermiş, arabalarının dikiz aynalarına yapıştırdıkları el yazmalarıyla, dalga geçer...

bir bahar daha geçti saplantılardan taziyelere, otlakçılıktan meziyetlere uzanan. hiç derdi olmadığı halde harlayan Ocak marul yetiştiren toprağa, adı konulmuş caddelerin zamandan bir haber ayak...

Şaşkınlığını gizleyemedi. “Hooop!” Yüzünü buruşturarak, havaya olgunlaştırılmış bir küfür savurdu. Küfür büyümüştü artık. Varlığınızı da… yokluğunuzu… da… hepsinin alayını… Kurtar...

Yüzleşme! Tam da korktuğun an, Şu an karşında işte. İnanma gerçekliğine! Yok et zihninde, Ki Gerçekte de yok olsun. ** ** Bu sesler geçiyordu zihninde fakat farkında değildi...

Birileri konuşuyordu. Sürekli bir ses makinesi. Sessizlik iyiydi oysa. Tabii Salim’e göre. Çığlıklar büyüyor sanki fırtına öncesi sessizlik gibi...