saçlarından dökülen ışıltıları topladım bir bir,
heybemdedir hepsi.
merhaba diyemediğim bir yansımanın adısın.
şimdi ne desen hoşçakaldır,
içimin en yakın yalnızlığında…
sen yürüdün ,
arkanda...
Meğer garip bir yıldız hayatmış varlığın,
Yokluğunu anlatmakta neymiş, varlığınla bu kadar sensizken?!
Hiç akla gelmeyecek kelimeler,
Olmayan harflerin kuramadığı cümleler
Söylesene şimdi...
Avlanmak için geceyi bekleyen canlılar gibi, duygularda yalnızca sahibine av gözüyle yaklaşır
Gecenin umulmaz anlarında…
Hiç hatırında olmayan ve yokluğuna inandığın...
Diğerlerinden çok ta farklı olmayan bir günün kendi yolculuğundaydı zaman. Sanki yalnızlıktan arta kalmış “bir yalnızlığın” seslerini saklamaya çalışıyordu...
