İnsanları Sevemedim Sevgilim!

İnsanların beni görmezden gelmesine katlanamıyorum. Ardım sıra gelen insanların “bu nasıl bir adam” deyip irkilmesinden bıktım usandım. Her ne kadar sevgiden nasibini alamamış biri olsam da insanların böyle davranış sergilemesi kanıma dokunmuyor değil.

İtiraf etmeliyim ki insanların bu denli kaba ve vurdumduymaz olmasını sanırım hakettim; ama “her zaman ümit vardır” diyerek seninle birlikte insanların arasına karışmaktan da geri durmadım. Sözün özü; seninle birlikteyken insanları sevmeye çabaladım. Peki onlar… Onlar ne yaptılar? Beni hiç sevmediler. Bu tuhaf, açıklanamaz ve karanlık bir duyguydu ama ben seni de böyle sevdiğim için bu durumu hiç kanıksamadım. Aksine üstüne gittim. Onları değiştirmeye çalıştım, kaldırımda yürürken selam verdim, dertlerini dinledim, acılarına ortak oldum… Vazgeçmedim yani… Ne insanlıktan ne de insanlardan… Karşılıksız sevdim herkesi, sırf sen istiyorsun diye.. Sen üzülme diye… dünyanın elle gösterilen ilk hümanisti oldum.

Aşk buymuş diyorum bazen; sevdiğin uğruna, sevmediğin ve küskün olduğun her şeyle barışmak… Bu da güzel bir davranış bence. Bir çeşit fedakarlık… İnsanın sevgilisi uğruna her şeyi yapmasının neresi kötü ki? Kime sorsan aynı şeyi söyler, komşular, Bakkal Rüstem, Kasap Hayri, hatta sürekli kahve falı baktığınız Sevgi Abla bile bana hak verecektir.

Hatırlar mısın bilmem; ilişkimizin başlarında kimseyle görüşmeni istemiyordum. İşte bunun sebebini şimdi daha iyi görebiliyor musun? Ben insanları seninle sevdim sevgilim. Belki de bu yüzden dünyanın en yalnız çifti biz seçilmiştik.

Yalnızlığın içinde büyüyen iki güzellik gibiydik.

İnsanları bir türlü sevemedim sevgilim. Sen her ne kadar beni onlara yakın tutmak istesen de ben beceremedim. Olmadı. Onların kokuları, tavırları, düşünceleri, aşkları, çıkarları, yürüyüşleri, aileleri, komşuları, konuşmaları, dedikoduları, söylenmeleri, sokakları, caddeleri, devletleri, ideolojileri beni hep ürküttü. Üzgünüm… Senin istediğin gibi bir adam olamadım. Sen çok büyüktün ve ışık saçıyordun. Her türlü pisliğe karşı direnen bir melek gibiydin. Bu yüzden insan gölgelerinin arasında bırakma beni sevgilim.

Biliyorsun karanlıktan korkarım, bilhassa insan karanlığı çok ürkütür beni..

Can Murat Demir