İnsanın kendisini yeniden yaratmasını öngören bir yalnızlık ve saflık yaşıyorum. Bir çıkmaz değil bir uzun yol da değil! Ötesi yok bunu görüyorum. Uçsuz bucaksız bir şey ve ancak ben olmayınca var olabiliyor. Duygusuz, tatsız, düşmansız, kopuk, ilişkisiz… Kısaca bu isimsizliğin adını koyamıyorum.
Yazılamayan, çizilemeyen ve anlatılamayan bir şey…
Kontrolsüzlüğün anarşisinde beni bulan ve beni bulmama yardım eden bir diğer şey. Bu ne kadar güzel ve yalnız bir hazdır ki, rüzgârında üşümüyor ve hasta olmuyorum. Öyle bir yer ki mevsimsiz bir ülke sanki.
Bilinçsizliğin verdiği güçtür hiçlik. Adsız bir kahraman ve senaryosuz bir filmdir. Eşyanın ve doğanın hükmedemediği tek iklimdir. Patlayan bir zar ve kıvılcımdır ruhun mağarasında. Tadılmayan bir çıplaklıktır, yargısız, hükümsüz… Şekilsizliğin içinde yuvarlanan insanın kendisini fark etmesidir ve biriciğe sığınmasıdır.
Can Murat Demir
