Ateş ve Karanlık

“soğuk bir gecenin içine oturdu,
ve bir ateş yaktı karanlığın içinde,
bir nefes çekti gecenin içinden
acıları, etrafa dağıldı.”

düşünüyordu…
neden bu karanlıkta olduğunu…
ama yakalayamıyordu kafasından geçenleri…

bir anda güneşi elleriyle tuttuğunu hayal etti,
sonra bir anda kaybetti güneşi.

gözleri birer yıldız gibi parlıyordu,
belli ki düşünüyordu,
neden ateşi varken karanlıkta olduğunu…

kendini kurtaramıyordu karanlığın içinden,
zihni renkli gölgelerle doluyordu,
farkında değildi,
düşünüyordu sadece…

ateşi orada yakmıştı ve
alamıyordu kendini yalnız kalmış karanlığın içinden.
sinmişti bir kere bu karanlık, ateşe.

düşündü, düşündü,
bu renkli gölgelerden neden gökkuşağını meydana getiremediğini.
farkında değildi,
ateşi sönmüştü çünkü…

geceye dağılmış acıların fısıltılarından rahatsız oldu birden.

“ayağa kalktı,
bir ateş yaktı tekrar karanlığın içinde,
acılarını topladı teker teker
etrafına bakındı bir sure
bir nefes daha çekti gecenin içinden,
yürümeye başladı
ve kaybolup gitti gecenin içinde…”

Ferid Taş

Konuk Yazar
Konuk Yazarhttp://www.felsefehayat.net
Bu içerik bir konuk yazar tarafından üretilmiştir. Siz de sitemizin konuk yazarlarından biri olabilirsiniz. Yapmanız gereken tek şey, kaleme aldığınız makalelerinizi themetallords@hotmail.com adresine göndermek. Editör onayından geçen yazılarınız burada yayımlanıp binlerce okurun beğenisine sunulacaktır.

CEVAP VER

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.

DİĞER YAZILAR