Nilgün,
İnsan, hayatın neresinden dönerse dönsün bazen kâr etmiyor. Her insan kırılgan bir eşya gibi duruyor bu dünyada. Bende kırılıyorum işte. Kendimi boşlukla...
Bir zayıf ruhum ben yeryüzüne dayanmaya çalışan.
Şiirlerim intihar dolu.
Sessizliğim beni çağırıyor bir sonsuzluğa.
Ağrılarımı hisseden dizlerim yağmuru getirmeyecek bana
İnanmıyorum.
İnanmıyorum bilimin...
Yağmur yağıyordu çocuk ve sen yağmura teslim ediyordun gözyaşlarını.
Temizlemek istiyordun gözlerinden akan yaşlarını yağmurlarda.
Islanmak istiyordun, çokça ıslanmak.
Bir camın buğusuna...
