insanın kağıt üstünde
kıçını açması
kimilerinin ödünü patlatır
ve patlatmalıdır da:
yazdıkça
kendilerine
“eleştirmen”
sıfatını yakıştıranlara karşı
gardın düşer.
kaçıkların harbi tuhaflıklarını
kendilerine yapılmış
hakaret sayarlar.
şiirin gizemli
munis ve
neredeyse anlaşılmaz
olmasını yeğlerler.
yüzyıllardır bozulmadı
oyunları.
züppelerin ve
sahtekarların mabedi oldu
bu şiir.
mabedin karıştırılmasını
baş rahibenin ırzına geçilmesi ile
bir tutarlar.
ayrıca, karılarını,
arabalarını,
sevgililerini,
ve üniversitedeki işlerini
kaybetmeleri de
demektir.
akademisyenlerin korkması için
neden çok
ve kalleşçe savaşmadan
ölmeyecekleri kesin
ama biz çoktandır
hazırız
ara sokaklardan geliyoruz,
barlardan,
cezaevlerinden,
onların şiiri nasıl yazdıkları
bizi ilgilendirmiyor
ama farklı sesler,
yaratmanın
ve yaşamanın farklı yolları olduğunda
ısrarlıyız
ve sesimizi duyurmak,
duyurmak,
duyurmak
niyetindeyiz
yüzyıllardır süre gelen bu
muharebede.
geldik
ve
kalıcıyız,
böyle
biline.
Charles Bukowski
