Şimdilerde bu koku sana ait değil. Sana ait her şey senin ihanetinle gitti. Eksilmek miydi bu? Sanmıyorum. Acıtmıyor artık. Çok deniyorum, seni düşünüp hüzünlenmeyi… Ama yapamıyorum, gram kalmamışsın içimde. Hüzünlenemiyorum. Bil istiyorum sadece, seni asla affetmeyeceğim. Ama ihanetin yüzünden değil, seni bende bitirdiğin için.
Sen giderken aslında yaralarımı kapattın. Öyle bir kapattın ki, seneler boyunca asla kapatamadığın yaralardı. Giderken başardın. Bunun için sana minnettarım.
Tüm gökyüzü benim şimdi. Tüm bu şehir bana ait. Hepsinde sadece kendi izlerim var. Benim kokum, benim gülüşüm var hepsinde. Ve biliyorum ki sayende her şey daha güzel.. Müzik dinliyorum, dans ediyorum. Aklıma bile gelmiyorsun ya, en çok bunu seviyorum. Artık ayları ayırmıyorum. Artık paketten tek sigara çıkarıp yakıyorum. Artık sana değil kendime hediye alıyorum. Senin için değil, kendim için giyiniyorum. Ben de hayat çok güzel.
Sadece merak ediyorum bazen o kadar…
Bir kahve,
Bir kahve daha.
Sonra bir kahve, su bardağında bir kahve.
Zenci dudağı payı verilmiş bir kahve.
Ben kahveme zenci dudağı payı verdim sevgilim.
Hangi kadının gecesi oluyorsun sen?
.. Çünkü ben, affedilmesi güç hataları affetmeni sevdim.
Şimdi Tanrı affeylesin seni sevmemi.
Mine Saka
