Saat yedi. Yedinci günü yılın yedinci ayının.
Geçirir geçirmez limon rengi yeşili giysileri sırtıma,
bir de steril başlık ve maske,
ve alır almaz masanın başında yerimi,
vinççi kadınlar geçti başına maçunalarının,
başladılar sakatat içinde aramaya
ayak sürüyen bir ayağı, sonra bu güç işlerine
biraz da keyif katıp, o değeri
hesaplanmaz alemine afrikabamyasının, cevizin,
çitlembiğin, donuzlanların,
elma fidanlarının, gülhatmi, ılgın ve ipekaların, acıma
bilmeyen Kikapoo, limonların, minelerin,
nanelerin alemine,
oyuncu perçemli Rus samurunun, şakayıkların,
şöhretini
kurnazlığına borçlu tilkinin, uğurböceğinin, üzümün,
içyağıyla mesedilmiş ver-
niksin- dölütü koruyan yağlı zarın- alemine vira
ettiler
Dorothy Aoife Korelitz Muldoon’ u: gözyaşı selleri
arasından
seyrediyorum onu pat patlayıp hızla,
toparlayıp güzelce,
bebek odasına gönderdiklerini, sonra zımba tellerini
kontrol ettiklerini
(The Annals Of Chile, 1994)
Paul Muldoon
