Son Ol!

Kalbine dokunabilmeme bile ihtimal vermiyorken, daha fazlasını yaptın; beni kalbine aldın. Bu da yetmezmiş gibi aşkı yaşatıyorsun. Sadece elinden tutmak isterken ben, yüreğini açtın bana. Burası çok güzel sevgilim. Yüreğin kocaman. Beni burada hiç yalnız bırakma olur mu? Sıcacık burası. Sensizken üşürüm. Beni burada yalnız bırakma ihtimalin bile üşütüyor sevgilim.

Sen hep kocaman gülümse bana sevgili.
Hep sıcacık gülümse ki; yalnız kalmaktan korkmayayım.

Düştüğümde hep yanımda ol sevgilim. Ol ki; sadece elime değil, yüreğime uzat elini. Sonra sen düş ve ben sana elimi uzatmayayım. Yüreğimle kaldırayım seni. Sonra “biz” hep düşelim. Aşkımız kaldırsın bizi. Sonsuzluğa giden bu yolda hep düşelim. Ama sen hep yanımda ol !!

Hayal dediğim her şeyin gerçek olduğunu göster bana, şu an olduğu gibi. Kalbimi nasıl çaldığını anlat. Sensizlikten niye bu kadar çok korktuğumu anlat bana! Anlat ki sensizlikten daha çok korkayım. Ve sana baktığımda neden cenneti gördüğümü anlat. Anlat ki; insanlar cennette nasıl yaşadığımı sorarlarsa, onlara verecek cevabım olsun.

En önemlisi bana hep aynı bak sevgilim.
Hep AŞKla.
Hem aşkla hem “sen karışma, ben her şeyi hallederim” edasıyla bak.

Yüzünden hiç gitmeyeyim. Elimi de hiç bırakma. Önceden olduğu gibi öperken bile bırakma. Yine umursama beni. İlgilenme benimle. Üzüleyim ben. Sonra her zaman ki gibi gel “aşkım saçmalama değer vermesem bu kadar uzamazdı” de. Sevineyim ben. Yaramazlık yapıp kaçan çocuklar gibi sırıtayım karşında. Sonra sen kalbimi aldığın gibi, başımı da iki elinin arasına alıp -alnımdan öp-. Sen bir şey söyleme, ben anlayayım. Cennetime bakayım.

Ve :

“İlk değilsin ama SON OL” diyeyim. Ve sen bir kez daha sev beni. Bende hep cennetim de kalayım.

Seni Seviyorum.

Mine Saka