Saklandığı kaygan gerçeklerden kaçarak şunları itiraf etti:
– İnzivaya çekilmiş bir ruhun son duasıyım! Tırnakları sökülen tanrının eşliğinde ölümünü arayan bir ucubeyim…
Tanrılar intihar etti ve devasa karamsarlıklarını bana miras bıraktı. Yaşa-n-mışlık budur ve ben kendi kendime yaşadım bu hayatın kör noktalarını, gözden kaçmış pisliklerini… Bunları söyledikten sonra son kez gülümsedi insanlığa ve sözlerini kandan damıtarak şöyle bitirdi:
Var olmayan bir şeye bağımlıyım, tek düşmanlığım sana ey yaratılamamış evren!
Leşi kemiren insanlık… Sanadır tüm kindarlığım! Uyduruk ruhlar manzumesi… Sanadır tüm nefretim! Siz yarattınız bu ucubeyi ve ben bu tanımsız kötülüğün ameliyat eden bir cerrahım; bu yüzden içinizi boşaltın bana ve canavarlığınızı eritin içimde…
Can Murat Demir
