Doğruluğu istedim, acıyı verdiler ellerime,
Kabul ettim ve yürüdüm…
Umudu istedim, yalnızlığı koydular yanıma,
Beni bensiz göndererek…
Kabul ettim ve yürüdüm…
Rüzgar olmak istedim yağmurda ıslanan,
Bana esareti sundular güneşi doğurmaksızın.
Özğürlüğü arzuladım her nefes alışımda,
Gökyüzünde maviler fethetmek istedim,
Kutsadım kendimi öfke ile,
Yalnızlığın büyüsü ile kuşattım benliğimi,
Şehvetin olmadığı yeri!
Yeniden doğurdum Aziz Öfke yi şafak ile,
Fırtınalar kopuyor, volkanlar dökülüyordu her bir noktama…
Fısıldadı kulağıma aziz “Hoş geldin” diye
Gidenin tek, gelenin ise olmadığı yola!
Hoş geldin umudun solmaz bekçisi!
Sonu yine biz göreceğiz diye…
Doğrular hiçbir zaman kolay olmuyor,
Kutsa beni Aziz Öfke!
Doğrular hiçbir zaman kolay olmayacak!
Kutsa beni Aziz Öfke!
Kutsa beni!!
Kutsa beni kaybolmadan…
Ferid Taş
