Filmde İtalya’nın sefaletini gözler önüne seren bir tavır var. Fellini, her fırsatta fahişeleri, esrarkeşleri, hırsızları ve kadın satıcılarını ön planda tutmayı seven bir yönetmen. La Strada bu kaygıyla çekilmiş. Sefaletin içinde yeşeren bir aşkın öyküsünü anlatmış. Duygusal ve bir o kadar zalim bir şekilde bunu kameraya yansıtan Fellini iyi iş çıkarmış.
Sefaletin pençesinde bir İtalya… Yine sefaletin pençesinde bir aşk öyküsü. Başrollerini Anthony Quinn (Zampanò) ve Giulietta Masina’ nın (Gelsomina) paylaştığı harika bir film. Gösteri dünyasından ekmeğini kazanan Zampanò kendisine bir yardımcı aramaktadır.
Parayla satın alacağı bu yardımcı fakir bir ailenin kızı olan Gelsomina’dır. Utangaç ve bir o kadar da içine kapanık bir kız olan Gelsomina zaman geçtikçe yeteneklerini ön plana çıkarır ve bu yüzden patronu olan Zampanò ile tartışmalar yaşamaya başlar. Bu arada aralarında garip bir bağlılık ve aşk başlar. Her ikisi de bunu dile getiremese de sonuçta birbirlerinden kopamazlar. Ta ki o güne kadar… Sokaklarda başlayan bu tuhaf beraberlik zamanla her ikisini de korkutmaya başlar. Özellikle özgürce yaşamayı seven Zampanò için bu durum tehlikeli bir hal almaktadır. Bunu gören Zampanò ilk fırsatta kendisini bir türlü bırakmayan Gelsomina için kötü bir plan yapar. Onu terk ederek sokaklara bırakır. Sonra onu arayıp bulsa da artık çok geç olacaktır.
La Strada bu anlamda, sokaklardaki hayat mücadelesinin ve insan felaketinin anlatıldığı eksiksiz bir hikâye bence. Siyah beyaz kamerayla çekilen film tam bir Fellini klasiği… Tabiî ki başarılı ve görkemli oyunlarıyla Anthony Quinn ve Giulietta Masina’yı da unutmamak gerekli diye düşünüyorum.
İzlemenizi şiddetle tavsiye ederim…
İyi seyirler
Can Murat Demir
