Ölüm her zamanki gibi çığlıklarıyla yaklaşmaktaydı,
Attığı her adımda martının gözlerinden,
Bir damla daha yaş akmaktaydı.
Martı sustu, gökyüzü sustu, zaman durdu.
Bense hala,
Savaşın ortasında…
Umudumu kaybetmeden,
Geleceğim yok olmuştu.
Martı sustu, ben sustum, gökyüzü sustu,
Konuşmaya başladı.
Kulak delen sesleriyle,
Tanklar, silahlar…
Onlar konuştukça martı sustu, ben sustum….
Yaklaştı ölüm… Acımasız…
Ve kaldı bir adım aramızda,
Ve en sonunda…
Martı öldü.
Bense çığlık atmak isterken,
Son nefesimi verdiğimin,
Farkında bile değildim.
Ave Ate Maledictum
