Bir uzun yolculuktur varoluş ve her sözcük mabedimdir sen yokken… Her şey sana dönüşüyor… Bir şey yapamıyorum! Bu acizlikte sana sarılmak en iyisi… Gecenin koynundan seni koparıp alıyorum… İşte en güzel eğlence, en renkli hayalim… Hayaletinle sevişmek… Rüyalarımı yazan sensin. Gözlerimin bebeklerinde yaşayan küçük kızım… Işıksız, katıksız ve hep açım…
Uykucuya gelince… Bu adam her uyandığında seni düşünüp, dokunur kadınlığının kadifesine…Uyku! Evet, şeytandan kaçarken en güzel sığınaktır sensizlikte. Uykucu bu yüzden uyur, her rüyanın sende biteceğini bile bile, yatar ölümsüzlüğe…
Obur cin dillenir! Sayıklar! İçini oyduğun hayatı yeniden yaratıp senin için acı çeker. Aşkından bir ısırık alır. Ekmek ve şarap birlikteliğinden tenini türetir.
Yazmak…Vazgeçilmezim… Kağıt kesiği kadar zariftir ölüm ve her ölüm sendendir. Her kelime sana köprüdür. Sabah akşam senin için yazmak, en anlamlı alışkanlıktır. Sevdiğim kadın bu yüzden boş bir kâğıttır o sadece beni bekler… Benim yazmamı… Ve ruhunu yeniden yaratmamı…
Tanrıyla konuşmak, seni bulamamaktır. Ve her ikisi de beni bir hiç yapar! Senin deyişinle; ” Ne olur, hep seninle ve üşüyerek uyanayım! ”
Can Murat Demir
