kupkuru bir ağacım sen yokken
ne bir meyvem var ne de bir gölgem
yine de sarılıyorum bana bıraktığın cılız dallara
ve her gece kendi hayaletimden korkarak
tekrar tekrar âşık oluyorum ay ışığındaki güzelliğine
sonrasında yine bir ümit doğuyor gökyüzünden
hatıralar karanlığımı aydınlatıyor
tutunduğum toprakları sarssa da
büyülenen canlılar seni çağırıyor kabuktan gövdeme
kupkuru bir ağacım sen yokken

ahşap bir yalnızlığın içinde kıvranan köküm senin içine uzanıyor
acının topraklarına
tanrıçasına
çırpınıyor
kanla sulanan toprakların efendisiyim ben
sense
kupkuru bir ağacın tek şahidisin
kupkuru bir ağacım sen yokken
dallarıyla karanlıkta dans eden
acıya tutunan köküyle geceden seni dilenen

ne bir gölgem
ne de bir ümidim var
sen yokken
bir ağaç kavuğundaki insan yüreğiyim
ağlayıp duran
yalnızlığa sığınmış ağaca rol yapmayı öğreten
basit bir adamım
aşkına yalvaran

kupkuru bir ağacım sen yokken
ne bir meyvem var ne de bir gölgem
yine de sarılıyorum bana bıraktığın cılız dallara
ve her gece kendi hayaletimden korkarak
tekrar tekrar hayal kuruyorum senin yokluğunda

Can Murat Demir