2010 yılında “Buried” adlı filmiyle bağımsız çevrelerde büyük yankı yaratan İspanyol asıllı sinemacı Rodrigo Cortes bir kez daha iddialı bir filmle karşımızda. Sadece Robert De Niro ve Sigourney Weaver gibi isimlerin varlığı değil iddianın sebebi, bu sefer filmin hikayesi de daha kapsamlı ve prodüksiyon da ister istemez daha büyük. Açıkçası Medyum’un (Red Lights) çok sağlam bir sekansla başladığını ve entrikasının ilgi çekici olduğunu itiraf etmek gerek. Ruh çağırma seanslarının ve öteki alemle (her anlamda) iletişim kurduğunu iddia eden aracıların aslında palavracı olduğunu ve yaptıklarının basit (ya da bazen çok karmaşık) illüzyonlardan ibaret olduğunu kanıtlamak üzere araştırmalar yapan iki kişilik bir ekibin, dünyanın en namlı medyumuna karşı açtıkları savaşı anlatan film uzunca bir süre izleyiciyi tam manasıyla esir alıyor ve eğlendirmeyi de büyük ölçüde başarıyor. Temposu, gerilimi, draması gayet dozunda giden film oyuncuların da başarılı performanslarıyla izlenmeyi hak ediyor. Ta ki senarist (ki burada yönetmenin, yani Cortes’in ta kendisi) bir çuval inciri berbat edene dek.
Gerçekten de bu kadar iyi başlayan ve çok güzel bir seyir vaat eden filmin neden böyle saçma sapan bir yola saptığını anlamak zor. Cortes, anlatmak istediği şeyi (bu eğer ruhani bazı güçlerin varlığı ve bunların bilimsel katılıkla anlaşılmasının imkansızlığı ise), çok daha etkili ve ikna edici bir şekilde de anlatabileceği halde son derece zayıf ve inandırıcılıktan uzak bir şekilde anlatmaya çalışıyor ve filmi olabilecek en kötü finalle bitiriyor. Böyle yapınca filmin o ana kadarki tüm meziyetlerini de bir kalemde silip atmış oluyor ne yazık ki. Üstelik tam da izleyicinin merak ettiği gizemi çözmüş ve son bir twist için vakit de kalmışken, kalkıp bu kadar etkisiz bir hamleyle filmi bitirmek anlaşılır gibi değil. Maalesef Rodrigo Cortes hedefi tam da 12’den vuracak gibiyken tamamen ıskalamış ve güzel bir fırsatı heba etmiş. Ne yapalım, başka sefere artık.
http://yergosterici.ntvmsnbc.com
Emrah Kolukısa
