“her gece bambaşka kişiliklere bürünme riski nasıl hissettirir bilir misiniz?
her gece başkasının ruhunda ya da başkasının koynunda bulmak kendini.
gerçek insanların ve gerçek kimliklerin olmadığı bir yer.
sahtelikler diyarına yapılan bir yolculuk,
ve hayatın ta kendisi aslında…
bazen ölüme yaklaşırsın eğer içinde bulunduğun ruh ölmek üzereyse,
bazen umudu hissedersin…
gece daha yeni başlarken ben bunları hissetmeye başlamıştım,
gece başlıyordu ve bitmek bilmeyen bu gece beni bekliyordu.
öylece duvara yaslanmıştım, başım ellerimin arasında…
sadece kafamdan geçenleri izliyordum
özlüyordum
acı çekiyordum ve
yavaş yavaş ölüyordum…
“bazen sadece bir an için ölmek istersin”
zihnimden geçenlere aldırmak istemiyordum ve reddediyordum.
ve sert bir tepki!
göğsümün ortasında ağır bir acı…
bazen sadece bir an için umut edersin ölmemek için…
zihnimin içinde binlerce çizginin geçtiğini hissedebiliyordum.
çizgiler canlıydı ve seslerini duyabiliyordum.
sadece acıya dayanmam gerektiğini söylüyorlardı.
göğsümün ortasında bir acı.
reddediyordum…
duvar soğuk ve gece hala bitmek bilmiyordu…
bense hala zihnimden geçenleri anlamaya çalışıyordum,
sert bir tepki daha ve
ağlıyordum.
geceye asılı kalmış bu sağır edici cümleler bitmek bilmiyordu…
zihnimin her zerresi doluyordu, acı artıyordu…
bazen sadece bir an için hissetmek istersin hayatı…
ve ben hiçbirini hissetmiyordum aslında bunların,
başka kişiliğin içinde kalmıştım bu gece
belki de başka bir gece bulacaktım kendimi…
Ferid Taş
