felsefe ile yeniden yaratmalı kendini insan
karanlığın gözyaşları var ellerimizde
gizlemek mümkün değil.
çarmıha geriliyor kelimeler.
karanlık üstüne bütün geceleri örtüyor
sabahlara bir daha uyanmamak için.
bir yorgana saklansa da düşlerimiz üşüyor.
ellerimiz ve bedenimiz çok soğuk bu yalanlara.
ruh bıktı olamamışlıklardan,
yokluklardan bir elbise dikiyor beyin.
ruh parçalanmış ve yorgun
parçalanmış küçük renkli gemiler batıyor içimizde.
aforizmalar iyileştirmiyor artık hastalıkları
enfeksiyon kapıyor inançlar ve hastalanıp ölüyor ahlaklar.
deliliğe çağrı olmalı deliliğe çağrı
felsefe inanç olmalı
sokratistan kurulmalı
sofistlerin hiç yere şüpheleri örmeli etrafımızı ve bedenimizi
inanmamalı artık inanmamalı doğrulara.
sürrealist resimler çizilip geleceğe
realist barbarlıkların üstü karalanmalı artık.
bir nehirde tekrar yıkanmayan kirliliklere,
başka bir nehir bulunmalı.
ellerimizi açıp yalanları dökmeli yerlere,
ve temizlemeli acıları ve yaraları.
ütopya bir hayal değil, olmayan ne var ki demeli artık
gözlerimize taktığımız sığ çerçeveleri atarsak ve kırarsak
gözlerimiz ışığı gösterecek bize
ve bilim
ve bilgi
ve ulaşılan her şey
deliliğe çağrı olmalı bu yüzden, deliliğe çağrı.
akıllıların oyununda hilelikler kol geziyor çünkü.
vurdumduymaz insanlık var bu insanların üstünde.
kirli ağızları ve küfürleri var dudaklarında.
ahlak sırıtıyor bacak arasından.
deliliğe çağrı yapılmalı ve kurtulmalı zincirlerinden beyinler.
inançlar üstün olmamalı çocuklardan ve kelebeklerden.
deliliğe çağrı olmalı ve bir deli kurtarmalı bu yorgun ruhları.
sonra gerilmeli yalan düşünceler ilahi çarmıha.
özgür olmalı ruhlar özgür olmalı bedenler.
yeni bir yaratılışa kucak açmalı tanrı ve inanmalı insanlık
karanlıktan aydınlık çıkar ortaya unutulmamalı
felsefeden çıkmalı kutsallığıyla insan,
felsefeden yaratmalı artık kendini.
Sonya Bayık
