hayatın anlam kazandığı yerlerdeyim.
fahişelerin dar sokaklarında,
bağımlıların kol gezdiği kaldırımlarda
travestilerin ıslık çaldığı koyu lacivert gecenin içinde,
tinercilerin solgun suratlarında,
loş, küf kokan barlarda…
hiç sıradan insanların arasında değildim, olmayacağım da.
uçta olmalıydım, böyle hissediyordum.
sıradan ınsanların kokularını solumamalıydım
anlamsızdı hepsi bu ınsanların
her gun aynı kaldırımlarda yuruyorlar
her gun aynı seylerı dusunuyorlar
aynı sözleri sarf ediyorlar
ben uçta olmalıydım.
gecenin soluğunda,
acı veren çizgilerde
hiçbir şeyin belli olmadığı yerlerde.
onlar gibi olmayacağım.
Asla büyük adam olamayacağım. Gökyüzündeki hiç bir yıldız benim için kaymadı. Bir tinercinin ciğerine işleyen tiner kadar değildim. Elbette küf kokan o barlarda üstünde milyonlarca hayvanın seks yaptığı lüzumsuz bar taburesi de değilim. Bir fahişenin her gün başkasıyla yürüdüğü o kaldırım. Yüksek voltajlı seksler. Tek gecelik eşler. Hep aynı kaldırım, hep aynı düşünce. Hiçbir şeyin belli olmadığı yerler, sadakatsizlik asrın geleneği. Unut (abilmek) – mak, Noel babanın baş ucuna koyduğu hediye.
‘Uçta olmak böyle midir?’
Asla anlam kazandıramayacağım hayatıma. Eksikler daha yoğun eksilerek,yok olacaklar. Artılarım mı? Hepsini hatalarımla eksiledim. Pişman mıyım? ASLA. Hatta sen hayatımdan gittiğinden beri eksikliklerimle gurur duymaya başladım. Öpüp başıma koydum. Çoğu sevap oldu. Gelip tekrar günahım olma. Benim olmadığım sende o güzel tenli kadınlar korosu söylesin günah şarkılarını.. Peki ya Tanrı? Ortak oluyor mu şehvet dolu gecelerinize. Sokuyor mu kuytuna o melaikeleri?
“Fahişelerin dar sokaklarında” uçsuz bucaksız kasıklarına dokunabilirsin şimdi..
“Gecenin soluğunda” özenle yaptıkları “acı veren çizgilerde” ben intiharımı süsleyeceğim.
Varlığın içinde yokluğumdun,
senelerdir senleydim, sende olamadım.
Günahlarım boyu mu aşıp sana yetişirdi, ten uyumu derdik.
Dedim ya, senelerdir günahıma günah oldun.
Eksik ol, ben yine öpüp başıma koyayım.
Mine Saka & Ferid Taş
