orospuların vicdanından kopardığım kırıntılarla besledim aç köpeklerimi
sadakatin masalında hep kaybederek boşalttım ruhumun zehrini
evet ben kaybedenim
suçsuzluğun azabında kavrulan küçük çocuk
annesinden korkan dev
o benim
yağmur yağarken kaçkınca...
isa kimsesiz bir çocuktu
yusuf marangozun meryeminden doğma
önceden müjdelendi doğumu
kızıl venüsün şefkatli kucağında
isa hayaller gören bir çocuktu
beşiğinde konuşan tanrı
çoban değil koyundu
sürüsünü çakallara sattı
isa acı çeken...
bedenine sahip çık
o ruhunun diğer sahibi
her kapı kapansa da
onun zihni hep açık
elletme hiçbir yerini
bırak tek başına solsun tenin
kendiliğinden toprağa girsin saflığın şahidi
yaşasın erkeksiz ve...
İnsani değerlerin kaygan zemininde “kavramlar”ın bozguna uğratılması ya da herkesçe aşikâr bir kavramın yine insan eliyle “mutasyona uğraması” bana hep cazip gelmiştir. Çünkü bu...
Nasılsın diye sorduğumda verdiğin cevap:
Kelimeler... Saflığımın habercisi... Her daim aldığım nefes gibi içimde fısıldaşırlar. Ruhum ateşle yoldaş olur, gerçeğin kellesi ayaklarımın altındayken ne kadar...
Gerçeklik, ne türevi ne de bağımlı olmayan ancak hayal gücümüzün veya bilincimizin dışında mutlaka var olan bir şey olarak tanımlanır. Ama bilincimizin dışında var...
