Deliliğin Ruha Bulaşması

orospuların vicdanından kopardığım kırıntılarla besledim aç köpeklerimi
sadakatin masalında hep kaybederek boşalttım ruhumun zehrini

evet ben kaybedenim
suçsuzluğun azabında kavrulan küçük çocuk
annesinden korkan dev
o benim
yağmur yağarken kaçkınca davranan
saklanan

bu yüzden duvardaki gölgeleri hep sevmişimdir
çünkü hiçbir zaman bırakmadılar beni

şizofreni
en güzeliydi
en yalan olanı ise
bu hayatı sevmekti
peki yetti mi

kulaksız duyan tanrıya inan ki
nefretin saflığı seni takip etsin

uyduruksun
çatısız bir ev gibi akıyor her yanından lağım suları
koruyucun yok
şemsiyesiz kalmışsın
ama hala koşuyorsun

eee ne olacak şimdi
kurduğun cümleler
sevdiğin kız
s ev işme ler

hüsranın zengini
sevinci fakiri
oldu mu şimdi

unutma
tanrıdan ve aşktan kaçılmaz
unutmak kaderin olursa bir de
çığlıklarını duyar belki tanrı

ayak sesleri
irkiltmesin seni
koynundayken koyu tenli tanrıçanın
her zevk yeni bir bedene açılan penceredir

delilik
renksiz bir hiçlik
esaretsiz korkusuz
dokunuşun en güzeli

Can Murat Demir